OVER VIER REIGERS EN VIER LEKKE BANDEN

Verslag van donderdag 15 februari 2024

Geen telefoontje van Marijke, want geen Wifi op de plek waar het OKRA-gezelschap gaat slapen. En dus schrijft Marijke haar ‘verslag van de dag’ in korte berichtjes. Van die korte berichtjes, maak ik onderstaand verhaal.

Thuis, in Pittem, had ik zelf Lieve Blancquaert ‘op bezoek’. Normaal gezien zou ik Lieve hebben geïnterviewd op maandag 15 januari 2024, maar die dag ben ik geopereerd en kreeg ik een nieuwe heup. Op zoek naar een nieuwe datum, en rekening houdend met het feit dat ik nog niet met de wagen mag/kan rijden, was Lieve zo bereid om zelf naar Pittem te komen. Uiteraard spraken we ook even over Bangladesh. “Bangladesh is echt één van de armste landen ter wereld,” zei ze. Lieve maakte enkele jaren geleden een stevige reportage over de kledingindustrie in Dhaka. Die documentaire is nog altijd te bekijken op Youtube. Ik stuur je later nog de link door. Eerst even het verslag van de dag, Marijkes verslag van donderdag 15 februari 2024 vanuit Bangladesh. En dat begint met een haiku van Nicole…

Van harte, Dominique

PS. Lezers die nu pas voor het inloggen:

1.      Je kunt je e-mailadres doorgeven, dan krijg je van zodra er een nieuw verhaal is, een mailtje

2.      Je kunt het verhaal van Marijke over de vorige dagen nog altijd lezen – zie ‘blokje’ onderaan deze pagina. En uiteraard kan je ook nog alle foto’s en video’s bekijken.

3.      Over wie Willem Gees is en het bouwen van eco huizen, daarover vind je alle info bij het verslag van gisteren, verslag van woensdag 14 februari 2024.
 

(Marijke vertelt)

De Haiku van Nicole:

Vier grijze reigers

Onbewust van ons staren

De natuur gaat door

MARIJKE – MET HAAR VERSLAG VAN DE DAG:

“Vandaag wordt het een nieuwe fantastische dag. Vol enthousiasme starten we voor een tocht van 60 km, waaronder twee bezoeken. Het eerste bezoek zal dat van Willem (Gees) zijn. Hij gaat een lokaal bouwen waar een kinesist ouders en begeleiders zal leren hoe hun kinderen met een handicap op een goede manier te verzorgen. Maar… er is ook gezegd, dat we flexibel moeten zijn…  😜. En dus gebeurt het. Na een kort stukje fietsen op mooie landelijke wegen, driemaal hoera, de eerste lekke band. Ramp o ramp, we hebben geen stopgerief bij. Maar geen probleem: handige harry Willem is mee en met de hulp van de plaatselijke bevolking wordt de lekke band gestopt. Jammer genoeg hebben we wel wat tijd verloren, en is ons o zo strakke programma in de war… Besluit: we skippen onze eerste bezoek en rijden in rechte lijn naar het bouwproject van Willem. Daar krijgen we een korte uitleg. Het mooie aan dit project is dat alles hier eco / klimaatvriendelijk wordt uitgevoerd. Dus niet meer met vervuilende gebakken stenen, maar met een soort van geperste leemblokken. Iets waarin Willem Gees met de steun van Banglabari, pioniers van zijn in Bangladesh.” (cfr. de uitleg die Rik Cloet uit Pittem-Torhout en van Banglabari, gisteren al gaf, dc).  

DE VEERBOOT: EEN HELE BELEVENIS

Van het bouwproject, fietsen we verder richting de veerboot. Eerst rijden we door de stad. Links van de auto’s en het getoeter door, zoeken we onze weg. Hier is duidelijk veel concentratie vereist. Focus! En afstand houden, wat niet alle remmen doen het evengoed. Maar dan gebeurt het: onze tweede lekke band. Lang verhaal kort, en mits wat geduld, geraken we toch op de veerboot en maken de overtocht. En ook dat is een belevenis op zich. Mia en Hilde kiezen ervoor om de rest van de rit met de bus te doen. Intussen genieten wij van een lekkere picknick. Ik kom echt ogen te kort: wat een mooi landschap, en wat een verschil met de stad. Eens terug op de fiets – we blijven flexibel – derde lekke band. Dus op naar een andere lokale fietshersteller. Maar elke stop kent ook zijn verrassingen. We genieten van een lokaal theetje en zijn al snel weer de attractie van het hele dorp. Speciaal hoor, als plots zoveel mensen je komen bewonderen…

Volgt dan nog, een pittig gedeelte. Zeven km op wegen vol met zand. Maar we zien het zitten. Gezwind fietsen we verder, de zon in ons gezicht en omringd door prachtige kleuren, geluiden en mensen die ons aanstaren. Tot ja, wat raad je? ‘Stop,’ roept iemand. Vierde lekke band. Hoe gaan we dat nu weer oplossen? Gelukkig is er een naast Zofia en Jef een Bengalese begeleider mee. Die beslist, samen met Jef, dan maar een plaatselijk vervoermiddel te gebruiken om Eddy-de-vierde-platvaller-vandaag met zijn fiets naar een (alweer) andere fietshersteller te brengen. Kwestie van flexibel zijn, denk ik.”

SCHAATSEN OP GLAD IJS

“Het fietsen door het mulle zand is best avontuurlijk. Kathleen noemt het als schaatsen op het ijs. Ik heb een driedubbel gevoel. Eén, vrees ik dat ik elk moment onderuit kan gaan, twee, geniet ik van ongelooflijke mooie natuur, en drie, denk ik aan al wie hier woont. De plek die we passeren, is immers blijkbaar een plek waar veel armoede is. Bij ons – in België – stellen we ons vaak de vraag: ‘En wat gaan we eten vandaag?’ Hier weten de mensen niet eens of ze gaan eten.

Maar we zijn er. Om 17:30 uur komen we goed en wel aan op onze slaapplek. We overnachten in de ‘Huzurikanda accomodation’. De ontvangst is warm en hartelijk. Douches en slaapaccommodatie zijn iets minder. Maar! Dit is een ervaringsreis. Alles wat we zien en horen, komt binnen, en confronteert ons met onze eigen levensstijl. Ik ben me zeer bewust hoe goed wij het thuis allemaal hebben. En ik besef dat elke steun die ‘onze supporters’ hebben gegeven, hier heel goed kan worden gebruikt.

De dag, kort samengevat? Dat laat ik Jef doen.

De haiku van Jef:

Vier keer platte band

Eén keer ontplofte hij zelfs

Maar opgeven bestaat niet

En morgen? Morgen na het ontbijt hebben we een kleine voorstelling van de ngo Mati. Dan checken we onze fietsen (hopelijk geen platte banden), zwieren we onze bagage op de bus, en doen een 20-tal km. Nog voor de middag bezoeken we een ander centrum van GK in Laksmapur, en lunchen we ter plekke. En in de namiddag gaan we per twee op bezoek bij een gezin. Ik heb een foto bij van ons gezin – van ons, onze kinderen, schoonkinderen en kleinkinderen - en hoop op die manier wat in gesprek te kunnen gaan met de lokale bevolking.

Tussen haakjes: op http://www.okra.be/expeditie-banglabike vind je elke dag ook een ‘algemeen verslag’ van de Banglabike-reis van OKRA en WSM. Maar omdat ik toevallig vandaag verantwoordelijk was om daarvoor een tekstje te schrijven, zouden onze reisblog en de blog op de OKRA-website wel eens gelijklopend kunnen zijn. Alé, ja, ik hoop alleszins, dat het daar ook over vier lekke banden gaat, en gaan drie of vijf.”

Vanuit de middle-of-nowhere ergens in Bangladesh,

Marijke