“VANDAAG STELDE EEN MOOIE BENGALESE VROUW ME VOOR, OM VAN OORRINGEN TE WISSELEN”

Zaterdag 17 februari…: ontmoeting met een Elderly-club dichtbij Sherpur

Ik ben net terug van mijn eerste ‘grote’ wandeling door en rond onze wijk, in Pittem – het eerste lentezonnetje, doet echt deugd - wanneer Marijke me vanuit Bangladesh opbelt voor haar 'verslag van de dag'.  (Dominique)

(Marijke vertelt)

“Vandaag was een rustige dag. Vanuit ons hotel in Sherpur, reden we naar een Elderly-club (het OKRA-trefpunt) in de buurt. Een tochtje van zo’n 6 km. Speciaal was, dat onze fietstocht muzikaal werd begeleid. Er zat een orkestje op de camion, en wij fietsten daar achteraan. Eens bij de Elderly-club aangekomen, was het de bedoeling om iets samen te doen. De hamvraag was: wandelen of fietsen. Het werd fietsen. En dat opnieuw muzikale begeleiding.

Eens terug in het lokaal van de club, gaf Anu, een mooie vrouw én fysiotherapeute, wat tekst en uitleg. Ik filmde de pannenkoekenbakker terwijl hij het deeg tot pannenkoeken-pistolets kneekte. Mjam, lekker met appelsienenconfituur en bananen. Uiteraard kan je geen Elderly-club bezoeken, zonder dat je meedoet aan hun traditionele spelletjes: het geblinddoekt met een stok een potje kapotslaan (filmpje) en de stoelendans. Eigenlijk hebben we veel gelachen, ook omwille van de manier waarop – chaotisch én traag - die Bengalese ouderen het allemaal organiseren, was vaak hilarisch. Heel mooi en symbolisch, was het bomen planten. Als er bij zo’n Elderly-club iets speciaal gebeurt – en vandaag was heel speciaal, want OKRA Vlaanderen was er op bezoek – dan planten ze bomen (zie foto, dc) Opvallend dan weer, elke dag opnieuw, is dat wij als stroop voor de vliegen, vele omstaanders aantrekken. ‘How are you,’ vragen ze doen. ‘Fine,’ zeg je. En dan willen ze een foto, een selfie. Het zal raar zijn, eens terug in België, om die belangstelling te missen, en niet op de foto te moeten, tot vervelens toe.... Er kwam zelfs een vrouw naar me toe die haar oorringen met die van mij wilde wisselen. ‘En ja, waarom niet,’ dacht ik. En dus heb ik mijn oorringen gewisseld. Ten bewijze: Jan heeft er een foto van genomen.

Het werd 15:30 uur tegen dat we konden lunchen. Maar geen probleem, ik had helemaal geen honger. Ik heb daar mijn eerste Cola van de hele reis gedronken. En daarna nog wat met de kinderen gespeeld.

Tenslotte zijn we in plaats van met de bus, met Tuk-tuk-auto’s, naar het hotel teruggekeerd. Met wat ik Bangladesh kan vergelijken, vraag je? Het landelijke in Bangladesh kan ik een beetje vergelijken met het landelijke van Rwanda, land van duizend heuvels, van toen ik in 1984 daar twee maanden als vrijiwilliger/verpleegkundige in een dispensarium werkte. De stad zou ik dan weer vergelijken met de stad in Cuba, waar we met de familie in 2018 waren, stad met haar mooie oude gebouwen, en voor elke deur of elk raam een traliehekken.

Naast Zofia en Jef, was ook Tarik vandaag onze begeleider. ‘How old are you,’ vroeg ik hem. ‘Dichtbij de 70,’ zei Tarik. Amai, ik had hem veel jonger geschat. Tarik heeft twee dochters. We spraken ook even over het onderwijs. Tarik: ‘Op vandaag gebeurt wel veel vanuit de regering inzake onderwijs. De bedoeling is dat iedereen kan studeren. En dat lukt ook, ook al is het op sommige dagen maar voor een uur of twee.

Intussen zijn we terug in ons hotel in Sherpur. Ik hoor de muezzin en de oproep tot het gebed. Ik maak mijn valies want morgen overnachten we elders. Straks, om 19 uur, gaan we iets eten in een soort van Chinees restaurant. En daarna zitten we nog even met de groep samen voor een korte reflectie over onze belevingen tot nu toe.   

O ja, Ik heb je nog niet verteld, dat we gisteren een korte voorstelling kregen van de ngo Mati. De mensen van Mati werken samen met Willem Gees en met Banglabari vzw. Mati wordt geleid door een Bengaal die in Duitsland studeerde, terugkwam en nu de ngo Mati leidt. Mati is een soort coöperatieve die mensen o.a. helpt bij het zoeken naar werk. Ook mensen die iets willen opstarten, kunnen bij Mati terecht voor een microkrediet (lening). Dit is echt een lovenswaardig initiatief….”

Ter info: je vindt Mati vzw op internet, op Facebook, op Instagram, enz. https://matibangladesh.org/

Het programma voor morgen, zondag 18 februari ’24:

“Na het ontbijt (7:45 uur) steken we onze valiezen in de bus, en vertrekken naar het huis van Anu (de fysiotherapeute die we vandaag ontmoetten. Ze woont 2 km verder. Aan haar huis, laden we de fietsen af en vertrekken per fiets naar Gajni Lake, waar we lunchen en vrije tijd nemen tot 15:00 uur. Daarna rijdt onze bus terug naar PHA Savar, het hoofdkwartier van GK vlakbij Dhaka (waar we de eerste dagen overnachten). We nemen het avondmaal in PHA Savar, en zitten daarna samen voor een terugblik op de voorbije week.”